Naar Santa Cruz de la Palma, 210 NM, 31 uur
Marina La Palma, Santa Cruz, La Palma, maandag 21 mei 2018.
La Palma is precies het tegenovergestelde van Lanzarote. Het is het natste en daardoor groenste eiland van de Canarische archipel. Elk terras en elk tuintje van het eiland lijkt bebouwd met bananen. Maar er zijn ook boomgaarden en wijngaarden en er is een tropisch regenwoud. De hoogste berg steekt ver uit boven de wolken. Door de zuivere lucht is het een pracht plek voor telescopen. De top van het eiland is 2426 meter hoog boven de oceaan, die 4000 meter diep is. Alles is hier steil, stranden zijn er weinig.
Op Lanzarote hebben we gewacht op gunstige wind om hiernaartoe te zeilen. 
Woensdag 16 mei waaide het nog erg hard. De vooruitzichten voor donderdag 17 mei waren prachtig. Ongeveer 15 knopen wind uit het Noorden. La Palma is bezeild. Om 10 uur verlaten de haven. Meteen gaat het hard. De golven zijn nog wel wat hoog, maar met een wind van 15 tot 20 knopen, een koers van 60 graden aan de wind en een klein rif in het grootzeil vaart het super. We sturen op de wind. Omdat het zo lekker gaat besluiten we om deze keer eens niet verder te reven voor de nacht en dan je zal zien, dat de wind juist aanwakkert. Dus in het donker toch maar wat dieper gereefd. En het was echt aarde donker, bewolkt, geen ster te zien en nieuwe maan. Des te boeiender waren de lichten op Gran Canaria en Tenerife, waar we op een afstand van ca 12 NM langsvaren. Dat blijkt dichtbij genoeg te zijn om bereik te hebben op onze smartphones, 
die beginnen te piepen van de binnengekomen berichten.
Tegen de ochtend neemt de wind langzaam af, zover, dat we het laatste stuk de motor bijzetten. Om 17:00 melden we ons bij het Traffic Control Centre van Santa Cruz en krijgen toestemming om de haven in te varen. We varen meteen door naar de marina, waar de havenmeester al klaar staat om onze lijnen aan te nemen. Om 17:30 liggen we vast en genieten we nog even na van de mooie tocht.
In de marina loopt er nog een nare deining. Er is wel een beweegbare drempel aangelegd en die werkt, maar wacht nog op een vergunning om in bedrijf gesteld te mogen worden. 
Voorlopig ligt Luna Verde dus nog wat onrustig aan haar landvasten te rukken. Om het gekraak van de lijnen kwijt te raken smeren we de bochten van de landvasten om de klampen en bolders met afwasmiddel. Dat werk uitstekend en we kunnen rustig slapen.
De volgende dag verkennen we Santa Cruz. De haven ligt naast het historisch (16-de eeuw) stadcentrum, dat zich uitstrekt langs de kust aan de voet van steile hellingen. In de hoofdstraat, Calle O’Daly (Calle Real), zijn winkeltjes van alle soort. Natuurlijk is er ook een Mercado met verse vis, vlees, groente en fruit. Het is er gezellig en gemoedelijk, het heeft een lokaal karakter en het toont nog geen tekenen van massatoerisme.
Zondag huren we een auto en toeren over het eiland. Rechte wegen zijn er niet. Op weg naar de top verlaten we de loofbomen, komen we tussen de naaldbomen en nog hoger, boven de wolken, wordt het kaal. Bij de observatoria van Roque de Los Muchachos parkeren we de auto en lopen verder naar de top. Er is een mooi pad aangelegd en het uitzicht is fenomenaal.
Op de terugweg rijden we langs de natuurzwembaden van La Fajana en Charco Azul. Ze zien er erg verlaten uit. Slechts een enkele tourist waagt zich in het nog frisse water. 
Wij eten er onze boterhammen en doen een dutje op het terras. Met nieuwe energie wandelen we nog een stukje door het natuurreservaat Los Tilos. Het reservaat herbergt een prachtig laurierbos, dat ligt in een diepe kloof tussen ruige hellingen.
We zijn nu 4 dagen in Santa Cruz. Het plan is om onze voorraden aan te vullen en morgen te verkassen naar Tazacorte aan de andere kant van het eiland.
