Van Muros naar Portimão via Nazaré, 400 mijl
Portimao, donderdag 28 juli 2022
Zaterdag 23 juli is het zover. De vooruitzichten zijn gunstig. Wind uit noordelijke richting, kracht 3 tot 4, met voor zondagavond wat meer wind als we bij de zuidpunt van Portugal zijn. Daarmee zouden in ruim twee dagen de 300 mijl naar Lagos moeten kunnen varen.
We vertrekken om 9:15 uur uit de Ensenada de Bornaille in een ruime bocht om de “viveros”, schelpdierkwekerijen, heen. Om 9:45 zijn we onder zeil. Omdat er vlak onder de kust weinig wind is, sturen we eerst met een knik in de schoot tot 15 mijl uit de kust,. Zover uit de kust verwachten we ook minder visstokken tegen te komen. Daarna gaat het met windkracht 4 op een ruime koers naar het zuiden. Tot de volgende ochtend lopen we zo’n 7 knopen onder grootzeil en genua. Dat is heerlijk zeilen en geen visstok gezien.
Om 6 uur de volgende ochtend is de wind behoorlijk afgenomen, maken we nog maar weinig vaart en gaat de motor bij. Dan, ter hoogte van Figuera Da Voz, op 35 mijl uit de kust en met meer dan 800 meter diepte, varen we toch bijna op een visstok, waarschijnlijk een verdwaalde. De schrik zet ons wel aan het denken.
Als we doorvaren en niet helemaal buiten de “shipping lanes” om gaan, dan komen we in het donker ter hoogte van Cascais dichter onder de kust, waar we talloze onverlichte visstokken kunnen verwachten. Het aantal visstokken voor de Portugese kust is zo groot, dat als je blind rechtdoor vaart, je zeker over een of meerdere visstokken heen zou gaan. De visstokken zelf zijn niet zo’n groot probleem, maar door de lijnen die eraan vast zitten kunnen schroef en roer onklaar raken. Dat liever niet en helemaal niet in het donker. We besluiten daarom een tussenstop te maken in Nazaré, een plaatsje waar we op eerdere reizen niet gestopt waren.
Als we dan de volgende ochtend uit Nazaré zouden vertrekken, varen we met daglicht langs de kust en zouden we de visstokken kunnen ontwijken. Voorbij Cascais kunnen we dan in de nacht doorvaren ruim buiten de kust, waar we geen visstokken verwachten. Mooi plan vinden we.
Het waait 25 knopen als we ontvangen worden door de havenmeester van de marina van Nazaré. De marina blijkt behoorlijk vol te zijn. Eerst krijgen we een plaatje aangewezen aan lager wal, wat we niet zo heel aantrekkelijk vinden met de harde wind, maar na wat gepuzzel is er toch ook nog een plaatsje met de boeg in de wind. Met veel hulp meren we keurig af, 200 mijl nadat we vertrokken uit Muros.
Nazaré blijkt een historische vissersplaats, in recente jaren omgebouwd tot een moderne badplaats met een riante boulevard en een hele vriendelijke uitstraling. Er liggen kleurrijke vissersbootjes op het strand waar vis in de zon gedroogd wordt. Te leuk om slechts een nachtje te blijven, dus we besluiten om er nog een dag aan vast te knopen.
Dinsdag 26 juli om 9:00 uur maken we los in Nazaré. We varen met ruime wind naar het zuiden onder grootzeil met de motor zachtjes aan. Pas tegen middernacht, als we Lissabon ruim voorbij zijn neemt de wind wat toe, tot ca. 15 knopen, windkracht 4, en kan de motor uit. We zeilen op ruime afstand van de kust. Langzaam gaat het harder waaien. Als we de volgende ochtend Cabo de Sao Vicente naderen is het inmiddels windkracht 6 en draaien we een rif in het grootzeil. Om half tien maken we een stormrondje om met het zeil over de andere boeg verder te varen. We ronden de kaap en gaan verder richting Oost. Onder de beschutting van de kaap neemt de wind wat af en kan het rif uit het grootzeil. We willen een baaitje op zoeken om achter ons anker wat uit te rusten.
Maar dat valt tegen. We hebben het rif te vroeg uit het grootzeil gehaald. Na het passeren van de kaap neemt de wind weer toe tot windkracht 6. In de Enseada de Sagres, de Enseada de Baleeira en de volgende baaien is het zo onrustig dat we besluiten door te varen tot Portimão en te ankeren verder op de rivier.
Langs de zuidkant van Portugal liggen veel viskwekerijen en ook veel visstokken. En in een moment van onoplettendheid is het toch gebeurd. We varen over een visstok. Hij verdwijnt onder het schip, maar komt er niet meer achter onderuit. Onze snelheid neemt langzaam af tot dat we bijna stil liggen. Zou het toch gebeurt zijn dat er een visstok om onze kiel of aan het roer vastzit? Terwijl we een plan maken zien we plotseling de visstok achter de boot uit het waterkomen. Wat een opluchting. De snelheid neemt weer toe en er is geen merkbare schade.
Ankeren op de rivier blijkt geen goed plan. Ons anker houd slecht in de dikke laag dunne modder en blijft krabben, zodat we we langs de oever aan de grond lopen. Met behulp van de buren, die ons anker ver naar buiten uitbrengen, lukt het op de ankerlier en met motor volle kracht weer los te komen uit de klei. Om 4 uur in de middag en na 200 mijl ligt ons anker eindelijk stevig in het zand in de havenkom van Portimão.
10 dagen in de Ria de Muros e Noia
Muros, vrijdag 22 juli 2022.
Op woensdag 13 juli kwamen we aan bij Muros. We gingen er als enige voor anker. Prima plek om bij te komen van de oversteek van de golf van Biskaje. Met name het laatste stukje was erg bewerkelijk. In het donker twee keer een stormrondje om te blijven zeilen en niet in de Shipping lane te komen.
Als er onweer met rukwinden wordt aangekondigd voor de volgende dagen,. vragen we om een plekje in de marina. Havenmeester Pedro is ons bijzonder gunstig gezind en houdt een plaatsje vrij op de eerste rang. Hij staat er op om zelf onze landvasten vast te maken. Erg goed bedoeld, maar als hij weg is verknopen we de landvasten toch liever op onze eigen wijze.
Vrijdag 15 juli vieren we de verjaardag van Thijs. Van middernacht tot 4 uur ’s ochtens krijgen we een bont onthaal met vuurwerken en een geweldige hoeveelheid dance-muziek. Het klinkt oorverdovend uit mega luidsprekers van middernacht tot 4 uur ’s ochtens. Als het de bedoeling was om dwars door onze boot en onze oordopjes heen te dreunen, dan is dat bijzonder goed gelukt. Het is het feest van de Virgen del Carmen, beschermvrouwe van de vissers.
Zaterdag wordt het podium afgebroken. Maar tot onze schrik zien we dat er een nog groter podium wordt opgebouwd. De keuze is meedoen of wegwezen. We kiezen ervoor om weg te gaan en varen naar Portosin, aan de overkant van dezelfde Ria, waar we voor twee nachten voor anker gaan.
Portosin is goed verzorgd, maar een beetje saai. Veel nieuwbouw appartementen. Met enige moeite lukt het om een plaatsje in de marina te vinden voor twee nachten. Op dinsdag gaan we met de bus naar Noia, wat groter dan Muros, en met een middeleeuwse historie uit de 14-de eeuw. We maken er een leuke stadswandeling en bezoeken er ook de Iglesia de Santa Maria A Nova, waar een geweldige collectie graftomben wordt bewaard. Weer wordt ons duidelijk dat er in de middeleeuwen een hoogstaande beschaving was.
Onder de bogen van het historische centrum genieten we van een verassend goed “menu del dia”. In Galicië houden ze van erg lekker eten.
Terug in Portosin is daar ook de Minor aangekomen. We nemen uitgebreid de tijd om ervaringen uit te wisselen en plannen te bespreken.
Inmiddels heeft het “Azoren hoog” het gewonnen van lokale depressies en ontwikkelt zich de “Portugese Noord”, waardoor we met noordelijk wind verder naar het zuiden willen komen. Eerst nog even wat heftig met windkracht 7, later in de week afnemend. We besluiten om terug te gaan naar Muros en daar te wachten op het afnemen van de wind. We ontmoeten er Pam en Claudia met hun opstapper Martin van de catamaran AiBO, pas vertrokken voor het grote avontuur, en hebben een gezellige borrel aan boord van de Luna Verde.
Inmiddels is het weer bijna weekend en staat er een Heavy Metal festival in Muros op het programma. We besluiten om daar niet op te wachten maar aan de overkant van de Ria in de Ensenada de Boralle voor anker te gaan.
Van Zaltbommel naar Muros, langs de kapen van Europa, 800 NM
Muros, Galicië, Spanje, Vrijdag 15 juli 2022.
Eergisteren aangekomen in de Ensenada de Muros, drie en een halve dag varen vanuit Camaret-sur-mer. Het was een bewerkelijke trip, met weinig wind voor de wind gekruist, veel gijpen, veel geslinger op de golven en grote stukken op de motor als de zeilen te heftig gingen slaan. Voor de haven laten we het anker vallen. We vinden Muros een gezellig plaatsje om wat bij te komen van de trip.
Ongeveer een maand waren we met Luna Verde in Zaltbommel. Best leuk om de boot eens op loopafstand van huis te hebben. We hebben er de schroefaskoppeling, waar vet uit lekte, nog vervangen en een nieuwe ventilator voor de machinekamer geïnstalleerd, maar vooral genoten van veel belangstelling van vrienden en familie.
Op woensdag 15 juni was het zover. Op 14 juni werden we nog feestelijk toegezongen door de Catadores, en zijn we klaar om te vertrekken. We hebben de brugopening van de bruggen bij Gorinchem en bij Dordrecht gereserveerd en via het Spui komen we op het Haringvliet. Daar gaan we een paar dagen voor anker. Bij prachtig zomerweer zwemmen we rond de boot en proberen we onze nieuwe dinghy uit. Die is een stuk lichter dan onze vorige en daardoor veel gemakkelijker op het strand te trekken.
Uit vrees aan de grond te lopen in de dichtslibbende vaargeul naar de Noordzee, gaan we met hoogwater door de Goereesesluis bij Stellendam naar buiten en komen zonder problemen op de Noordzee. Vandaag gaan we naar Breskens, waar we wachten op onze kleinzoon Kaan, die als opstapper na zijn laatste schooltoets meevaart tot aan Cherbourg.
Op donderdag 23 juni komt Kaan aan boord en de volgende dag varen we naar Nieuwpoort, waar we een dagje blijven. Dan naar Duinkerken, waar we ook een dagje blijven en waar de Franse politie onze uitrusting komt controleren. Alles blijkt in orde, behalve dat de batterijen van de lampjes van onze reddingsvesten inmiddels leeg zijn en dat onze vuurpijlen over de datum zijn. Gelukkig is er een scheepbenodigdheden winkel in de buurt en kunnen we een bekeuring ontlopen door de gebreken onmiddellijk te herstellen. Tenslotte varen we in iets meer dan een etmaal door naar Cherbourg, een afwisselende tocht, best spannend door een donkere nacht, met goed bezeilde stukken maar ook met met flauwtes waar de motor bij gaat. Met het laatste stukje van het tij mee komen we ’s ochtens vroeg aan in de haven van Cherbourg. Het waren heel gezellige dagen met onze opstapper. Vanuit Cherbourg brengt Thijs Kaan met de trein naar Parijs, waar hij verder gaat met de Thalys naar Rotterdam.
We blijven nog even in Cherbourg. Op donderdag 7 juli is de wind gunstig om met een knik in de schoot naar Camaret-sur-Mer te vertrekken. Tegen de avond is de wind op en gaat de motor zachtjes aan. De volgende dag meren we om half elf af langs de steiger in de haven van Camaret. Het plan is om daar te wachten op gunstig weer om de golf van Biskaje over te steken, ca. 350 mijl naar kaap Finistere. Ook de Minor, die net als wij in 2010 voor het eerst de Atlantische oceaan overstak, komt naar Camaret om vandaar de Golf van Biskaje over te steken. Erg leuk en heel vertrouwd om weer eens met elkaar te zijn en de plannen af te stemmen.
Zondag 10 juli ziet het er goed uit. Vijf dagen rustig weer met wind uit noordelijke richtingen. Daarna wordt de wind bij Finistere stormachtig en willen we voor die tijd de kaap gepasseerd zijn. We tanken water en diesel en kort na de middag vertrekken we tegelijk met de Minor om met de stroom mee door het Raz-du-Seine te gaan.
Het wordt een bewerkelijke tocht. Op mooie momenten kunnen we onze nieuwe Code Zero uitproberen, 95 vierkante meter. We genieten van de vaart die zeil ons geeft. Door tijdig met draaiing van de wind te gijpen maken we een redelijke voortgang. Maar als de wind minder wordt en door het geslinger op de golven de zeilen beginnen te klapperen ruimen we de zeilen op en gaat het verder op de motor. De eerste dag leggen we zo 144 mijl af, de tweede dag 140 mijl. Op woensdag 13 juli ronden we vlak voordat de zon opkomt kaap Finistere. De Minor is dan inmiddels aangekomen in La Coruna. Bij de kaap is het potdichte mist en waait het 20 knopen NNW. De mist trekt op in de loop van de ochtend en om 12:10 uur gaat het anker uit in de baai van Muros, 420 mijl na ons vertrek uit Camaret.